واکنش توده‌های خربزه و طالبی به بیماری پوسیدگی ریشه و زوال بوته بر اثر

پوسیدگی ریشه و زوال بوته‌های خربزه و طالبی بر اثر Monosporascus cannonballus، از بیماری‌های مهم این گیاهان در مناطق گرم و خشک دنیا می‌باشد. علیرغم خسارت قابل توجه، در حال حاضر اطلاع چندانی در خصوص نحوه کنترل این بیماری در ایران در دست نیست. در این بررسی، ابتدا توان بیماری زایی چند جدایه ی M. cannonballus روی توده خربزه با نام محلی زرد گرمسار انجام شد. پر آزار‌ترین جدایه جهت مایه‌زنی 31 توده‌های محلی و ارقام طالبی و خربزه در دو سری آزمایش مستقل مورد استفاده قرار گرفت. واکنش توده‌ها درتقابل با بیمارگر از طریق تعیین درصد وقوع بیماری، درصد شدت بیماری و وزن ریشه و اندامهای هوایی تعیین گردید. کمترین میزان وقوع بیماری در توده‌های قصری مشهدی،  بیارجمند، مینو 095 و شاه  آبادی و زیدری به ترتیب با میزان 50/62، 67/66، 84/70، 17/79 و 17/79 درصد مشاهده گردید. کمترین میزان درصد شدت بیماری  توده‌های مذکور  به ترتیب 5/27، 5/29، 5/31 و 32 و 27درصد محاسبه گردید. بیشترین مقدار وزن ریشه و اندامهای هوایی نیز در  در توده‌های مذکور حاصل گردید. این بررسی نشان داد که وقوع و شدت بیماری در توده‌های قصری مشهدی، زیدری، بیارجمند، مینو 095 و شاه آبادی، نسبت به سایر توده‌ها کمتر و شاخصه‌های رشدی در این توده‌ها به طور معنی داری نسبت به سایر توده‌های مورد بررسی بیشتر بوده و این توده‌ها می‌توانند درکنترل بیماری پوسیدگی ریشه و زوال بوته خربزه و طالبی در شرایط مزرعه مورد آزمایش قرار گیرند.